В тюркских у именительного падежа нет окончания.
-гу больше похоже на казахское -ғы, -гі. Например:
ауылда - в ауле
ауылдағы - тот который в ауле
ауылдағылар - те которые в ауле
үйде - дома
үйдегі - тот который дома
үйдегілер - те которые дома
А родительный падеж это -ікі, -тікі, -дікі.
Менікі - мой
Сенікі - твой
Серіктікі - Серика
Үйдікі - дома, принадлежащий дому
Аттікі - коня, принадлежащий коню